Κάποτε, πριν μια πενταετία περίπου, ούτε θυμάμαι για πού, χωρίς μέχρι να τον έχω ξανασυναντήσει ποτέ, είχα γράψει ένα κείμενο για τον Κώστα Μπερτάκη ...και είχα ψάξει πολύ την ιστορία του και είχα εντυπωσιαστεί.
Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, πριν 10 χρόνια διεύθυνε και συντόνιζε νυχτερινά κέντρα (κοινώς μπουζούκια) τριτο-τέταρτης κατηγορίας. Ούτε καν επιπέδου β.
-«Kουμανταδόρος» ήταν, λέβελ ουάν.
-Μετά,έκανε αυτό που κανείς δεν περίμενε. Ανέβηκε μονομιάς σκάλα ολόκληρη.
-Και μετά, ένα άλλο πρωινό εξίσου δροσερό, «λάνσαρε» το «Teatro». Με περιβάλλον να υποστηρίξει καλλιτέχνες μέγιστου βεληνεκούς, για κάθε γούστο και προτίμηση.
-Και μετά συνεργάστηκε με τον Καρρά και το ..γιόρτασαν, φτάνοντας για πρώτη φορά στην κορυφή.
-Και μετά επένδυσε στην Πάολα και η κατάληξη εξίσου γνωστή και αποτελεσματική.
-Και μετά έγινε ιδανικός μέντορας του Παντελίδη και έκαναν την Ελλάδα της κρίσης να παραμιλάει.
-Και μετά έκανε δικό του το «Fantasia».
-Και μετά έκανε δικό του το «Fantasia».
-Και μετά ακολούθησε ο Αργυρός. Ο οποίος, ευκαιρίας δοθείσης, από αύριο -1/8- επιστρέφει πρώτος και 3ήμερος ενόψει φετινού χειμώνα.
-Στο ίδιο μονοπάτι βρίσκεται και ο Ιακωβίδης, δεν βλέπω πουθενά το πρόβλημα.
-Και μετά επεκτάθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσω του Vogue.
Ο Κώστα Μπερτάκης είναι η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου, που πας χωρίς να έχεις μία στο νιουγιόρκ και την επόμενη μέρα είσαι μουλτιμιλιονέαρ, με την αξία σου εννοείται.
Και το ενσάρκωσε μόνος, ολομόναχος, απέναντι σε όλα τα μεγάλα ονόματα της ιδιαίτερα ανταγωνιστικής και σκληρής αθηναϊκής νύχτας.
Μόνο θαυμασμός και ρισπέκτ για τον άνθρωπο αυτό.
Το κέρδισε με την αξία του.
Κι εσείς απλώς ζηλεύετε, που , γράφοντας για αυτόν, αναδεικνύω τα επιτεύγματα του πρωτοποριακού αυτού μπίζνεσμαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου