Με τα καζίνο το «Tsipas-Hlias Blog» δεν έχει σχέση. Οι φορές που μπήκα μέσα σε καζίνο, είναι τρεις. Στην Κέρκυρα, που ήταν στο ξενοδοχείο που έμεινα, στο Λουτράκι, και στην Πάτρα. Δεν ξέρω από παιχνίδια στο καζίνο τίποτα. Ούτε από το μπλακ τζακ που το παίζαμε πρωτοχρονιά συνήθως στα μέρη μας, αλλά με μία τράπουλα και χωρίς όμως τα 5άρια,τα 6άρια και τα χρωματιστά. Στα φοιτητικά μας χρόνια το παίζαμε πολύ, μέχρις τις 7 με 8 η ώρα το πρωί από νωρίς το απόγευμα. Μεταξύ μας, φίλοι,αλλά με λεφτά. Έτσι και ξεκινούσαμε, δεν σταματούσαμε.
Το θέμα με τον τζόγο είναι να μην φτάσεις να καθίσεις στο τραπέζι, έτσι και έκατσες δεν σηκώνεσαι. Το λέει ο Τσίπας αυτό που ο κολλητός του που έχει χάσει όλα του τα λεφτά, χρήματα με το τσουβάλι, ολόκληρα εκατομμύρια, σε μια πολύ ..ζόρικη βραδιά.
Καμία σχέση, ούτε με τα καφενεία, ούτε με τα χαρτιά. Μου άρεσε στο καζίνο που έτυχε να πάω. Όχι γιατί έπαιζα, αλλά γιατί καθόμουν στο μπαρ, έπινα τα ουισκάκια μου και μπάνιζα τους τζογαδόρους και τις ωραίες άρρωστες με το τζόγο κυρίες.
Άσχετος τελείως άπω ρουλέτα ο Τσίπας, ούτε πόσα νούμερα έχει ξέρω ούτε και ενδιαφέρθηκα ποτέ να μάθω. Το μόνο που ξέρω για την ρουλέτα είναι ότι για να την κερδίσεις πρέπει να την κλέψεις με μαθηματικά και με στατιστικά. Και την κουβέντα αυτή δεν την είπε κανένας τυχαίος αλλά ο Αινστάιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου