Ήταν αρχές του Μάη κοντά στην ροδαυγή, όταν ξεκίνησε το ταξίδι αυτής της χώρας στην άγρια θάλασσα των μνημονίων.
Ο πρώτος καπετάνιος, ένας πανηλίθιος γιος του πατέρα του, έριξε το σκαρί στο μακρινό και γραφικό Καστελόριζο.
Σε δύο χρόνια με την βοήθεια των εταίρων-δανειστών μας θα φτάσουμε στην Ιθάκη μας, έλεγε ο τρισμέγιστος αυτός ηγέτης.
Το πλοίο, όμως, ήταν σάπιο και χωρίς πυξίδα.
Το πλήρωμα, ένα τσούρμο εγωιστές – ιδιώτες – που όλη τους την ζωή κοιτούσαν μονάχα την πάρτη τους, αλλά τώρα θα έπρεπε μέσα στην καταιγίδα να συνεργαστούν μεταξύ τους, να βρουν επίσης τους ενόχους για την καταστροφή και να τους πετάξουν στην θάλασσα.
Δύσκολα πράγματα.
Για αυτό και η πορεία του καραβιού ήταν προδιαγεγραμμένη.
Στο ενδιάμεσο, τα παλιά λαμόγια έφυγαν από τα πόστα τους και την θέση τους πήραν τα καινούργια λαμόγια.
Και τώρα ο κύκλος πάει να κλείσει, πρώτα με το διάγγελμα του απατεώνα και μετά με την επαναφορά των παλιών και την εκλογή ενός «καινούργιου» καπετάνιου που είναι ένας ακόμα πανηλίθιος γιος του πατέρα του.
Και τώρα γελάει και το σκυλί με όλα όσα συμβαίνουν.
Μας έχουν πνίξει στην μ@λακία, στην ποίηση και στον συμβολισμό.
Χωρίς ντροπή διασταυρώνουν τα ξίφη τους πάνω στην «Ιθάκη» του Καβάφη και στο νόημα των στίχων του ποιήματος.
Ποιοι; Οι απαίδευτοι! Οι αρκουδιάρηδες της Μέρκελ!
Εκείνοι που έχουν ξεπουλήσει τον πλούτο της χώρας στους ξένους και την έχουν υποθηκεύσει τουλάχιστον μέχρι το 2060, επικαλούνται τον Όμηρο για να θριαμβολογήσουν που το πτώμα που κυβερνούν βγήκε -θα βγει για να είμαστε ακριβείς- από την εντατική ξανά στις αγορές και προετοιμάζεται για την επόμενη χρεοκοπία, η οποία δεν πρόκειται να αργήσει πολύ.
Ένα φτέρνισμα της παραφουσκωμένης με αέρα διεθνούς οικονομίας φτάνει για μια νέα εσπευσμένη εισαγωγή στην προκρούστεια κλίνη της ΜΕΘ του IMF και του ESM.
Στην παρούσα φάση, η ΕΕ και το Βερολίνο δεν θέλουν να βρίσκεται κάποιο μέλος της ευρωζώνης σε πρόγραμμα διάσωσης.
Ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία και προσποιούνται ότι το πρόγραμμα πέτυχε, η Ελλάδα είναι βιώσιμη παρά το διαρκώς αυξανόμενο χρέος, την πλήρη αποσάθρωση της παραγωγικής της βάσης και την διάλυση της όποιας κοινωνικής συνοχής.
Το παραμύθι της ΕΕ έχει πια αλλάξει.
Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και ακούει στο όνομα Ιταλία.
Κι επειδή δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει ένα πρόγραμμα διάσωσης για την Ιταλία, η επιλογή αυτή δεν παίζει για την γερμανική ηγεμονία.
Θα υπάρξουν αναμφίβολα κάποια προγράμματα κάτω από το τραπέζι αλλά δεν θα επιτρέψουν ποτέ να αποκτήσουν την διασημότητα του ελληνικού προγράμματος.
Η Ελλάδα πέτυχε! Οι θυσίες των Ελλήνων έπιασαν επιτέλους τόπο! Enjoy!
Και κάπως έτσι βρέθηκε ο πρώην κνίτης να μιλά για το τέλος των μνημονίων με φόντο το λιμάνι της Ιθάκης.
Και τι δεν έβγαλε ο αθεόφοβος από το στόμα του!
Και τους Λαιστρυγόνες θυμήθηκε, και τους Κύκλωπες και τον πολυμήχανο Οδυσσέα.
Μονάχα τους αληθινούς πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής ιστορίας ξέχασε. Τους Λωτοφάγους!
Εκείνους που έβγαλαν τον ίδιο για δεύτερη φορά πρωθυπουργό και ετοιμάζονται να τον αντικαταστήσουν με το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη.
Οι Λωτοφάγοι που ακόμα και τώρα πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να ήπιε και να πίνει ακόμα το πικρό ποτήρι των μνημονίων αλλά …απέφυγε στο παραπέντε την χρεοκοπία!
Υπάρχουν επίσης μεταξύ τους και κάποιοι ακόμα χειρότεροι που υποστηρίζουν στα σοβαρά ότι αν δεν ήταν ο Τσίπρας και η παρέα του, το 2015 η χώρα θα είχε …βγει από τα μνημόνια και θα είχε επιστρέψει στην κανονικότητα.
Κρετινισμός, το κατώτερο στάδιο του ελληνισμού όπως είχα γράψει κάποτε.
Ή μήπως έχει κι ακόμα πιο κάτω;
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Φίλε Ηλία, έχει και πιο κάτω. Όσο οι Έλληνες αρνούνται να λύσουν τους λογαριασμούς τους με την χρεοκοπία της χώρας το 2010, θα έχει και συνέχεια πιο κάτω. Το κουκούλωμα δεν είναι λύση. Βασικά, ήταν το κουκούλωμα -των πάντων- που έφερε την χρεοκοπία. Και οι Έλληνες συνεχίζουν με κουκούλωμα. Το ρολόι για την Ελλάδα έχει σταματήσει στον Απρίλιο του 2010. Κι ας λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Δεν έχει καμία σημασία. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
-πηγή : pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου