Με πήραν πάνω από δέκα φίλοι τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν διάβασα το άρθρο «ανεξάρτητου» , μαχόμενου δημοσιογράφου για τον Αργυρό. Τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται ο ίδιος. Στην αρχή γέλασα. Κανένας από όσους μου το περιέγραφαν δεν μπόρεσε να αποδώσει, ούτε την αγωνία, ούτε τη λογική του .
Μετά από υπομονή ολίγων ωρών, διάβασα τελικώς- πρωινιάτικα κι αυγουστιάτικα σήμερα- το πόνημα. Για κάποιον λόγο δεν εκπλήχθηκα καθόλου. Μπορείτε να το διαβάσετε, αλλά συνοπτικά να σας πω, πως στο κείμενο του, το οποίο είναι αφιερωμένο στην καλοκαιρινή περιοδεία του αγαπημένου τραγουδιστή, του δημιουργήματος του Κώστα Μπερτάκη, από τη μία τον παινεύει και από την άλλη τον βάζει στο «κάδρο».
Αφού αν και παραδέχεται ότι μεγάλωσε καλλιτεχνικά και είναι πλέον περιζήτητος, παρά ταύτα, όπως γράφει, «οι συναυλίες-αρπαχτές του παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο».
Αφού αν και παραδέχεται ότι μεγάλωσε καλλιτεχνικά και είναι πλέον περιζήτητος, παρά ταύτα, όπως γράφει, «οι συναυλίες-αρπαχτές του παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο».
Δεν θα σχολιάσω τίποτα άλλο. Γιατί δεν υπάρχει αντικειμενική κριτική,δεν υπάρχει αντικειμενική γνώμη, δεν υπάρχει παράθεση επιχειρημάτων και τεκμηρίων στατιστικών στοιχείων. Είναι το δράμα ενός ανθρώπου, ενός νεόπτωχου της εξουσίας, που είναι καταδικασμένος να συγκρίνει την κατάστασή του με την παλιά μεγαλοπρέπεια των ημερών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου