Χώρισαν, λοιπόν, τα τσανάκια τους Δρόσος και Οφρυδόπουλος και, μάλιστα, η κόντρα τους πήρε τόσο έκταση, μόνο μυθιστόρημα δεν έγινε. Έπαιξε δημόσια με τίτλους και ρεπορτάζ, ως συνήθως μακριά από τη σέντρα. Μην πω σχόλια αποβλακωτικά.
Κατ’ αρχήν. Ποια τσανάκια χώρισαν ο ηγέτης της Παναχαϊκής και ο 45χρονος πρώην πια τεχνικός από τον πάγκο τον «κοκκινόμαυρων», όταν δεν υπήρχε τίποτα που τους ένωνε; Αν βάλουμε στο λογαριασμό την... Παναχαΐκή, τότε η κουβέντα γίνεται για κλωτσές. Το ότι και οι δύο τους συνυπήρχαν μόνο μερικές βδομάδες κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη, ακόμα ότι ο ένας πλήρωσε τον άλλον, είχαν σχέση δηλαδή εργοδότη-υπάλληλου, δεν σημαίνει τίποτα. Κι όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τί-πο-τα. Η φιλοσοφία μετράει.
Αυτά τα περίεργα που τις τελευταίες ώρες λένε οι αδαείς παρατρεχάμενοι, οι συλλέκτες αναγνωσιμότητας, οι κρυφοί μεταλαμπαδευτές, δεν είναι για το τραπέζι σοβαρής συζήτησης. Εκτός κι αν μπαίνει τραπέζι σε τουαλέτα.
Ο Οφρυδόπουλος και με αφεντικό τον Δρόσο συνεχίζει να παραμένει προπονητής της ΠΑΕ. Τι είναι εκείνο που τους έφερε απέναντι; Εντάξει, το είπαμε, πώς δεν ήταν φιλαράκια, ούτε η… Παναχαΐκή είναι ικανή να τους φέρει πολύ κοντά. Γιατί, όμως, κοντραρίστηκαν και χώρισαν τους επαγγελματικούς τους δρόμους στη φάση αυτή; Που η ομάδα, κατά κοινή ομολογία, έχει στρώσει, παίζει όλο και καλύτερα, έχουμε βρει τα πατήματά μας και διεκδικεί και αυτή, με αξιώσεις τη δεύτερη θέση στη Football League; Κάποια γκομενοδουλειά στη μέση, αποκλείεται. Τότε, τι;
Η διαφορά τους είναι οικονομική; Μέχρι αυτό το σενάριο έπαιξε. Το αποκλείω. Όπως είπα, συνεργάστηκαν για λίγο καιρό, για να υιοθετήσουμε την άποψη ότι ο Δρόσος δεν ήταν σωστός στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Συν τοις άλλοις, ο Δρόσος, μέχρι ώρας, δείχνει ότι πληρώνει. Ο καυγάς τους δεν προέρχεται από μπίζνες που έχουν σχέση με τις ανώνυμες εταιρείες που εμπορεύονται την ποδοσφαιρική Παναχαΐκή.
Ας προσγειώσουμε την κουβέντα στην πραγματικότητα. Ο Δρόσος τα πήρε στο κρανίο επειδή ο Οφρυδόπουλος δεν κέρδισε το ματς με την Δόξα Δράμας. Του τα έψαλε ένα χεράκι και του ζήτησε η ομάδα να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στη πραγματικότητα, για πρώτη φορά, βγήκε στην επιφάνεια πως υπάρχει διαφορά στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα, στο πως η Παναχαΐκή πρέπει να δουλέψει για να έρθει η νίκη. Ο μεν Δρόσος θέλει να πατήσει κι άλλο… γκάζι, ο δε Σωκράτης θεωρεί πως το τέρμα ανοιχτό γκάζι θα μπουκώσει τον κινητήρα.
Πρόκειται, για να μη λέμε περισσότερα, για δύο εντελώς διαφορετικές ποδοσφαιρικές ιδεολογίες , που οι συγκυρίες τους έφεραν στον ίδιο δρόμο. Επειδή, όμως, δεν κάνουν δημόσιες σχέσεις. Κάνουν τη δουλειά τους, αποφάσισαν να μην περπατήσουν άλλο μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου