Δεν κάνει τίποτα στην Παναχαΐκή ο Δημήτρης Δρόσος, αν μπει στο διοικητικό σχήμα της ΠΑΕ. Τσίπας μιλάει. Έστω ότι δεν θα αναλάβει το μάνατζμεντ της ομάδας, αλλά ως Πατρινός θα βοηθήσει οικονομικά την προσπάθεια που γίνεται και θα προστεθεί στην ομάδα των Μετόχων που θα οδηγήσουν την ομάδα. Πάλι ο Δρόσος θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Μιλάμε σοβαρά. Σου λέω, λοιπόν, ότι το πρόβλημα της Παναχαΐκής θα παραμένει. Γιατί; Επειδή η Παναχαΐκή είναι η Παναχαΐκή. Τι εννοείς;
Είναι πρώτο επίπεδο η Παναχαΐκή. Ουδείς μπορεί να συμβιβαστεί ότι η Παναχαΐκή θα παίζει στη σκιά των «νάνων», για να μιλήσουμε και καουμπόϋκα. Πίσω από Παναιτωλικό, Αστέρα Τρίπολης, και άλλων παρεμφερών ομάδων, που χωρίς τα «πακέτα» του ιδιοκτήτη τους θα ήταν ανύπαρκτες. Για να πρωταγωνιστεί, όμως, η Παναχαΐκή στην κορυφή δεν μπορεί να κυκλοφορεί με το μπάτζετ του Πλατανιά και του Κισσαμικού. Άρα, θα δημιουργεί χρέη, επειδή η αγορά δεν θα του εξασφαλίζει τα έσοδα εκείνα, ώστε να παρουσιάζει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
Ο Βαρδινογιάννης δεν ενδιαφερόταν να κερδίζει από τον Παναθηναϊκό. Ούτε ο Κόκκαλης από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο και ο Μαρινάκης. Οι πρόεδροι δεν λειτουργούν επιχειρηματικά. Δεν είναι οι επενδυτές του ποδοσφαίρου. Οι επιχειρηματίες. Και ο φελλός ο κόσμος δεν τους αντιμετωπίζει σα επιχειρηματίες, αλλά σαν …σωτήρες.
Δυο πράγματα ενδιαφέρουν τον επιχειρηματία. Να κερδίσει φράγκα και η επένδυση του να αποκτά υπεραξία. Να αγοράζει π.χ. ο Δρόσος με 2 εκ. την Παναχαΐκή και αν αποφασίσει να την πουλήσει να την δώσει με 5 ή, και 8 εκ. και στο μεταξύ, όσο έχει την ομάδα να κερδίζει λεφτά. Αυτό θέλω κι εγώ. Να κερδίζει λεφτά ο πρόεδρος. Τον θέλω μπίζνεσμαν, όχι τον αγαπητικό της ομαδάρας μου.
Είναι πρώτο επίπεδο η Παναχαΐκή. Ουδείς μπορεί να συμβιβαστεί ότι η Παναχαΐκή θα παίζει στη σκιά των «νάνων», για να μιλήσουμε και καουμπόϋκα. Πίσω από Παναιτωλικό, Αστέρα Τρίπολης, και άλλων παρεμφερών ομάδων, που χωρίς τα «πακέτα» του ιδιοκτήτη τους θα ήταν ανύπαρκτες. Για να πρωταγωνιστεί, όμως, η Παναχαΐκή στην κορυφή δεν μπορεί να κυκλοφορεί με το μπάτζετ του Πλατανιά και του Κισσαμικού. Άρα, θα δημιουργεί χρέη, επειδή η αγορά δεν θα του εξασφαλίζει τα έσοδα εκείνα, ώστε να παρουσιάζει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.
Ο Βαρδινογιάννης δεν ενδιαφερόταν να κερδίζει από τον Παναθηναϊκό. Ούτε ο Κόκκαλης από τον Ολυμπιακό. Το ίδιο και ο Μαρινάκης. Οι πρόεδροι δεν λειτουργούν επιχειρηματικά. Δεν είναι οι επενδυτές του ποδοσφαίρου. Οι επιχειρηματίες. Και ο φελλός ο κόσμος δεν τους αντιμετωπίζει σα επιχειρηματίες, αλλά σαν …σωτήρες.
Δυο πράγματα ενδιαφέρουν τον επιχειρηματία. Να κερδίσει φράγκα και η επένδυση του να αποκτά υπεραξία. Να αγοράζει π.χ. ο Δρόσος με 2 εκ. την Παναχαΐκή και αν αποφασίσει να την πουλήσει να την δώσει με 5 ή, και 8 εκ. και στο μεταξύ, όσο έχει την ομάδα να κερδίζει λεφτά. Αυτό θέλω κι εγώ. Να κερδίζει λεφτά ο πρόεδρος. Τον θέλω μπίζνεσμαν, όχι τον αγαπητικό της ομαδάρας μου.
Το πρόβλημα της Παναχαΐκής, όπως και κάθε ΠΑΕ, είναι να συμμετέχουν σε πρωτάθλημα που τους γεμίζει λεφτά το ταμείο. Ακόμα κι αν δεν είναι «περιπλανώμενος» ο Δρόσος, δεν την ψάχνει να «χρησιμοποιήσει» την Παναχαΐκή για άλλα κόλπα, η ομάδα θα βρίσκεται πάντα στο πρόβλημα επειδή θα υποχρεώνεται να ξοδεύει περισσότερο από τα έσοδα που είναι σε θέση να του προσφέρει το ποδόσφαιρο.
Να, γιατί χρόνια υποστηρίζω ότι δεν γίνεται τίποτα αν οι «επενδυτές» δεν ασχοληθούν να ανεβάσουν την αγοραστική, την εμπορική αξία του πρωταθλήματος. Κακό του κεφαλιού τους αν τους ενδιαφέρει μόνον να πάρουν το πρωτάθλημα, για να ικανοποιήσουν τους… άλλους σκοπούς για τους οποίους την έπεσαν στο ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου