Παρότι ζει και εργάζεται στην Ελλάδα και όχι στην Αμερική, τα τελευταία 4 χρόνια, αναμφίβολα, βιώνει το «Αμερικάνικο Όνειρο» ο Κωνσταντίνος Αργυρός.
Ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αν και η καταγωγή του είναι από την Λευκάδα. Σε ηλικία μόλις πέντε ετών ξεκίνησε τα πρώτα του μουσικά βήματα, μαθαίνοντας πιάνο. Συνεχίζοντας έμαθε κιθάρα, καθώς και άλλα μουσικά όργανα. Στην εφηβική του ηλικία, αυτός και οι φίλοι του δημιούργησαν ένα συγκρότημα που το ονόμασαν Blue Brothers, στο οποίο ο Κωνσταντίνος Αργυρός ήταν ο τραγουδιστής, ενώ έπαιζε και πιάνο. Τελειώνοντας το σχολείο, εισήχθη στη Νοσηλευτική. Την ίδια περίοδο, ο όμιλος ANT1 οργανώνει την προβολή της εκπομπής ανάδειξης ταλέντων Fame Story 3, όπου συμμετείχε.
Τι είναι αυτό το πολυσυζητημένο, το περιβόητο «Αμερικάνικο όνειρο»; Όχι ακριβώς ο δρόμος της ευτυχίας, αλλά η ευκαιρία της προσωπικής επαγγελματικής επιτυχίας.
Είναι τραγουδιστής ή κάποιος Δημήτρης Μελισσανίδης, που δεν τον ξέρει ούτε η ξαδέλφη του. Ένας ανύπαρκτος ηθοποιός ή ένας δαιμόνιος επιχειρηματίας χωρίς φράγκο στη τσέπη σου. Ε, αν αξίζει θα φτάσει στον ουρανό , χάρη στο «αμερικάνικο όνειρο». Γιατί αυτό που είναι, αυτό που κάνει, απευθύνεται όχι απλά στην πρώτη πληθυσμιακά πόλη της χώρας, αλλά μέσω αυτής σ’ όλη την επικράτεια.
Άλλο είσαι μανεκέν στη Κάτω Ραχούλα κι άλλο στην πρώτη καταναλωτική κοινωνία της χώρας.. Άλλο παίζεις με την κιθάρα σου τραγούδια σε ταβέρνα στα Άγραφα ή στο Μενίδι κι άλλο σ’ έχει από κοντά ο Μπερτάκης.
Το χειμώνα του 2005 κάνει το πρώτο του βήμα στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, τραγουδώντας με την Άννα Βίσση στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Βοτανικό, ενώ το χειμώνα του 2006-2007 εμφανιζόταν μαζί με τον Νίκο Κουρκούλη και την Κέλλυ Κελεκίδου στο Φως. Καλά μη φανταστείτε ότι ο ρόλος του ήταν ηγεμονικός.
Δική του υπόθεση η συνέχεια του πιο πολύ καλού μαθητή, του Αργυρού.
Από τον Μάρτιο του 2013 ηγούνταν σχήματος στο "Posidonio", μετά στο "Teatro Music Hall", ενώ τα τελευταία χρόνια συνεχίζει αδιάκοπα τις μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας εμφανίσεις του στο "Fantasia Live". Στο οποίο πρώτα, σπούδασε, και έγινε «μεγάλος και τρανός».
Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία για την πρόοδο που σημείωσε, που σημειώνει στη νυχτερινή Αθήνα. Άλλος ήταν αυτός που πήγε στον Μπερτάκη, άλλος είναι σήμερα. Και επειδή είναι άριστος μαθητής ο Αργυρός δεν έχει και πολύ... καλή σχέση με τον ίδιο τον αγωνιστικό του εαυτό πριν από κάθε προηγούμενο χρόνο.
Μαθητής σημαίνει ΕΓΩ μαθαίνω, όχι ότι με μαθαίνει ο δάσκαλος, ο επιχειρηματίας, ο ατζέντης, ο οποίος είναι δίπλα στον παίκτη, είτε αυτός είναι αθλητής, είτε καλλιτέχνης, λογοτέχνης, επιστήμονας, οτιδήποτε.
Κορίτσια, γεννιόμαστε μαθητές, αυτή είναι η κουβέντα του "Tsipas-Hlias Blog" . Και μέχρι να πεθάνουμε είμαστε μαθητές. Επειδή μέχρι το τέλος της ζωής μας έχουμε πάντα κάτι να μάθουμε.
Ηδονή! Αυτό είναι η μάθηση. Αν δεν νοιώσεις την πείνα για μάθηση δεν θα γίνεις καλός μαθητής. Αν δεν αισθάνεσαι τον οργασμό που προσφέρει η ηδονή της μάθησης, τότε τραίνο πας και τραίνο γυρίζεις.
Με την ευκαιρία ότι ο Αργυρός βρέθηκε στην παγωμένη Βουδαπέστη για το video clip του «Τι Να Το Κάνω». Ότι το παλικάρι όλο και μαθαίνει. Δεν σταματά να μαθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου