Με ρωτούν συχνά για το επίπεδο της ενημέρωσης στον καλλιτεχνικό χώρο. Τι να απαντήσω; Πρωτοσέλιδα τα οποία στήνονται καθ’ υπόδειξη επιχειρηματικών συμφερόντων ή προσωπικών επιλογών; Εμμονικοί συνάδελφοι, οι οποίοι γράφουν κατά συγκεκριμένου τραγουδιστή ή και επιχειρηματία από προσωπική ανομολόγητη σκοπιμότητα. Ίσως να τον εκβιάζουν.
Γιατί όχι να μη βάλουμε στο λογαριασμό και τα προσωπικά απωθημένα; Να του την έχει δώσει του δημοσιογράφου, που έχει μια εξουσία, ένα δυνατό πόστο, και να έχει βάλει στο σημάδι έναν ισχυρό της πιάτσας.
Αυτή η κόντρα αφορά τον νοσηρό ή, εκβιαστή δημοσιογράφο, αν δεχθούμε ότι τέτοιος είναι, από τη μια και από την άλλη τον επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου. Που, ακόμα και εν καιρώ κρίσης, βάζει τα λεφτά του στον χ-ψ αστέρα της πίστας. Δεν φοβάται;
Άλλο είμαι, άλλο παριστάνω τον λειτουργό δημοσιογράφο κι άλλο τον βοηθό γκάγκστερ. Τον μεταφορέα μηνυμάτων. Ο αντίπαλος συμμορίτης, ο γκάγκστερ της άλλης πλευράς δεν θα τα βάλει με τον βοηθό γκάγκστερ. Με τον γκαγκστεράκο που είναι υποχρεωμένος να δώσει το μήνυμα, διότι έχει εντολή από το αφεντικό.
Ο δημοσιογράφος που αναλαμβάνει καθήκοντα υποστελέχους συμμορίας δεν φοβάται μήπως το αφεντικό του τον αδειάσει αύριο; Εκτός κι αν το αφεντικό είναι της ομερτά, της τσιτσιλιάνικης σχολής.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά σεμνέ και ταπεινέ αναγνώστη του «Tsipas-Hlias Blog»; Μα για να γνωρίζεις σε ποιο περιβάλλον ζεις και αναπνέεις.
Πριν από λίγες ώρες, για παράδειγμα μια ιστοσελίδα (δεν αναφέρω όνομα, μην του κάνουμε διαφήμιση) «ανακαλύπτει» ότι o Αργυρός την είδε σαν σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου. Με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε για την κυκλοφορία του νέου του cd.
Άλλα, τον καταλαβαίνω. «Πουλημένος» είναι αφού για να λειτουργεί με αντικειμενικότητα και επί ίσοις όροις, που οφείλει να κάνει, πρέπει να τα «τσεπώνει». Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, τα γράφει υπερβολικά και εμμονικά και αψυχολόγητα.
«Πουλάει» τη δημοσιογραφική ψυχή του για να κολακεύει αναγνώστες, χρήστες και αντίστοιχα «θάβει» με κανιβαλική εμπάθεια όσους δεν τον στηρίζουν οικονομικά και τον προστατεύουν. Μιλάμε για μαγκιά που σπάει προφυλακτικά.
Και ρωτάω. Ποιο είναι το προτιμότερο για έναν δημοσιογράφο που αποφασίζει να «πουληθεί». Να τα παίρνει από τον ισχυρό της πιάτσας, από κάποιον άλλον ή, να «ξεβρακωθεί» από τους ίδιους τους αναγνώστες; Δύσκολη η απάντηση.
Το μόνο σίγουρο, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω ό,τι και να γίνει.
Το μόνο σίγουρο, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω ό,τι και να γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου