Τι θα κάνει ο Μπερτάκης με τον Αργυρό; Τον Ιακωβίδη; Την Θεοδωρίδου; Κι όταν λέω Μπερτάκης δεν αναφέρομαι μονάχα στους συνεργαζόμενους καλλιτέχνες του. Μπερτάκης είναι και ο κόσμος που δουλεύει για αυτόν. Δεν θα πεις ότι όλοι όσοι βρίσκονται υπό τις εντολές του, τον αγαπούν και τον θαυμάζουν. Όμως, τον σέβονται, γιατί παρά τους αγαπητούς καλοθελητές που λειτουργούν αρνητικά (οι οποίοι αποδεδειγμένα ζηλεύουν την επιτυχία του), είναι βέβαιοι πως θα βάλει πλάτη για αυτούς. Όποτε και όσο χρειαστεί.
Είναι άντρας που κάνει πολλά και λέει λίγα. Ο Μπερτάκης είναι οπαδός της σιωπής. Δεν υπάρχει πιο εκφραστική, πιο εκδηλωτική κραυγή από τη σιωπή. Έτσι λέω εγώ, ο δαίμονας του πληκτρολογίου, ο μελετητής της γιαπωνέζικης κουλτούρας. Μπροστά στη σιωπή, τόσο του ατόμου, όσο και του περίγυρου του, είναι της πλάκας ιστορία οι φλύαρες, χωρίς καμία ουσία και ρεαλιστική υπόσταση, δηλώσεις. Οι κουβέντες του φαίνεσθαι και του θεαθήναι.
Παθαίνει ο άλλος όταν σε βλέπει σιωπηλό. Δεν ξέρει τι να υποθέσει. Τι τριγυρνά μέσα στο κεφάλι σου; Πόσο ικανός είσαι να του κάνεις ζημιά; Έτσι είναι. Ο σοβαρός δεν θα νοιαστεί καν αν ο αντίπαλος του, δείξει πανηγυρικά την αδυναμία του με ακραίες επιδεικτικές συμπεριφορές. Ο κίνδυνος είναι μόνον απ'αυτόν που δεν μιλάει. Κι αυτός που δεν μιλάει έχει τον τρόπο του να δίνει άλλες απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου