Έχω καιρό να γράψω για σχήμα. Και έχω καιρό, καθώς δεν μπορώ ελέω υποχρεώσεων να βγαίνω όπως παλιά. Το κάνουν άλλοι για μένα. Μόνο που είναι πολύ διαφορετικά να έχεις ιδία άποψη και διαφορετικά να σου τα μεταφέρουν. Τυχαία μέσα σε δέκα μέρες έσκασα μύτη δύο φορές στο στέκι του Μπερτάκη στα Νότια Προάστια, στον Άλιμο.
Ομολογώ ότι δεν πήγα για να διασκεδάσω. Πήγα να παρατηρήσω. Να δω αν όντως αυτός ο Αργυρός «το έχει». Να δω γιατί ο κόσμος τον ακολουθεί και γεμίζει το Fantasia.
Κάθισα πολλές ώρες και κατάλαβα πολλά. Κατάλαβα ότι ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε. Μπορεί και ώς εικόνα αυτό να φάνηκε-με κοντό μαλλί πλέον- αλλά κυρίως ωρίμασε καλλιτεχνικά. Ωρίμασε μουσικά. Ήταν η πρώτη φορά που είδα καλλιτέχνη να βγαίνει με αέρα σταρ και το μαγαζί να τινάζεται στον αέρα.
Αντικειμενικά; Ο πιο περιζήτητος της γενιάς του. Ο ίδιος έδειχνε να το απολαμβάνει. Να το ζει και να νιώθει ευλογημένος. Ξέρει καλά ότι οι «από κάτω» ήρθαν για να τον ακούσουν και να πληρώσουν από το υστέρημα τους. Και τους διασκεδάζει. Το κάνει καλά. Άλλωστε κι αυτός έχει επίγνωση το που βρίσκεται.
Από την άλλη, με ένα πρόγραμμα που σε ξεσηκώνει και με σκηνική παρουσία ροκ σταρ, ο Νίνο είναι «σαν το παλιό κρασί». Περνάει καλά με τον Αργυρό κι αυτό φαίνεται στα καμαρίνια. Άλλωστε στη διάρκεια του προγράμματος βγαίνουν μαζί. Ντουετάρουν και ο ένας ερμηνεύει τραγούδια του άλλου. Η χημεία που λέγαμε στην αρχή και τα καμαρίνια. Το έλεγε άλλωστε ο αείμνηστος Μητροπάνος «Σε ένα σχήμα θα μένεις μόνο όταν γουστάρεις τον συνάδελφό σου».
Για να πάρετε μια ιδέα , ο Νίνο ανάρτησε από τον προσωπικό του προφίλ στο instagram στιγμιότυπο από το «βουνό» γαρίφαλων του συνάδελφου του. Τυχαίο; Ε… δε νομίζω. Στο όσο καιρό τον ξέρω, δεν θυμάμαι να αποθεώνει ένα άτομο που υποτίθεται βρίσκεται στα μαχαίρια. Η χημεία που λέγαμε.
Συμπέρασμα. Ένα σχήμα δεν θεωρείται πετυχημένο απο τον κόσμο επειδή ο τραγουδιστής είναι φίρμα και έχει σουξέ. Ένα σχήμα πρέπει να μεταδίδει στον κόσμο την ενέργεια εκείνη που έχει χάσει απο την δύσκολη μέρα την πίεση και το άγχος. Εν ολίγης πρέπει να σε διασκεδάζει και να φεύγεις χαμογελαστός. Να έχεις χορέψει να έχεις φλερτάρει να έχεις χαλαρώσει. Να νιώθεις ευτυχισμένος. Έστω για λίγες στιγμές. Γιατί τι είναι η ζωή μας άλλωστε; Στιγμές.
Κι αυτό το έχει πετύχει ο Μπαρτάκης. Μαγκιά σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου