Τις φορές που το μυαλό σου μοιάζει να στερεύει από ευφάνταστους τίτλους και ευφυείς παραλληλισμούς, ίσως ήρθε η στιγμή να παραδεχτείς και εσύ ο ίδιος, ότι τα γεγονότα σε καθοδηγούν στον τετριμμένο δρόμο. Σκεπτόμενος με ενάργεια τα διατρέξαντα στο νυχτερινό «χάρτη» , από όποια πλευρά και να αντικρίσεις το νόμισμα, οι όψεις του έχουν ανάγλυφα χαραγμένο, το σήμα του Κώστα Μπερτάκη.
Μπορεί η απόσταση των δύο πρώτων προτάσεων να φαίνεται αγεφύρωτη και χωρίς τη παραμικρή σύνδεση, έστω νοητικά, αλλά η μέχρι στιγμής πληθωρική πορεία του 38χρονου Κρητικού επιχειρηματία σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, δεν σου αφήνουν περιθώριο αντίδρασης. Σε αναγκάζουν να καταπιαστείς μαζί του, που κατασπαράζει τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλο, δημιουργώντας μπόλικους εφιάλτες στους ανταγωνιστές της.
Δεν σου κρύβω αναγνώστη ότι με έχει «ταλαιπωρήσει» πολύ ο Μπερτάκης. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να μετράει ξανά και ξανά τις «αδρανείς» μέρες. Αυτές δηλαδή, που δεν έγραψα κάτι για την τον ιδιοκτήτη των Teatro-Fantasia-Vogue. Ενώ οι περισσότεροι «όμοιοί του» κάνουν διακοπές και καταστρώνουν ταυτόχρονα τον χειμερινό τους προγραμματισμό, βγαίνω από το λήθαργο και προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τα αίτια του. Ίσως κάτι να περίμενα, ένα ασφαλέστερο δείγμα γραφής ή τη διαχείριση ενός αρνητικού αποτελέσματος. Ακολουθώντας πιστά τα χνάρια του κυνισμού, καταβάλω προσπάθεια να εντοπίσω μια «παρασπονδία», ένα «αλλά», που θα με κάνει να αντιπαραβάλω στην εξαιρετική πορεία, τα κακώς κείμενα. Τζίφος.
Στον αντίποδα, βέβαια, ενδεχομένως κάποιοι να πουν διάφορα για το γεγονός ότι ...χάλασε η δουλειά στο «Ακρωτήρι». Μην προτρέχετε όμως, η πραγματική απάντηση έχει δοθεί και βρίσκεται σε δημοσίευμά του Tsipas-Hlias blog, υπό το τίτλο «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο πραγματικός λόγος της αποχώρησης Μπερτάκη και η επόμενη μέρα !», της 4ης Ιουνίου. (Θυμηθείτε εδώ)
Ενάντια στον πόλεμο που δέχεται στο παρασκήνιο και παρότι είναι αλήθεια ότι του έτυχαν διάφορες κακοτοπιές το προηγούμενο διάστημα, που δεν αφορούν μόνο τη δουλειά, παραμένει επιβλητικός. Αποδίδει το ελκυστικότερο θέματα για τη νυχτερινή ζωή . Για να μη παρεξηγηθώ, τονίζω πως είμαι εχθρός των βαρύγδουπων δηλώσεων και του πομπώδες ύφους. Πιστεύω ότι εάν ένας επιχειρηματίας θέλει να ακολουθήσει το δύσβατο ανηφορικό μονοπάτι της επιτυχίας, πρέπει να αποβάλει κάθε στοιχείο βολονταρισμού και να επικεντρωθεί στον στόχο του. Αυτός είναι και ο λόγος που θαυμάζω τον Κώστα Μπερτάκη . Παρά τις νίκες και τα ρεκόρ που έχει ήδη καταρρίψει, συνεχίζει να αποφεύγει την επικοινωνιακή φλυαρία και τη θολή εικόνα του «θεαθήναι». Αφού ο ίδιος γνωρίζει πως υπάρχουν μερικά πράγματα που κερδίζονται, δεν χαρίζονται . Αυτά που δεν μπορείς να αγοράσεις με λεφτά είναι τρόποι (τους μαθαίνεις), ηθική και αξιοπρέπεια, σεβασμό (τον κερδίζεις), χαρακτήρα (γεννιέσαι μ’ αυτόν), κοινή λογική (την αποκτάς), εμπιστοσύνη (την κερδίζεις), υπομονή (άστο καλύτερα), στυλ (άστο καλύτερα), ακεραιότητα (όχι σήμερα, ας μιλήσουμε μια άλλη μέρα για αυτήν) και αγάπη (χωρίς λόγια). Η λίστα είναι μεγάλη, και ο Κώστας αφήνει την συμπεριφορά του να μιλήσει για αυτά.
Στο παρόν κείμενο δεν θα σχολιάσω την απόδοση των καλλιτεχνών (Αργυρού-Ιακωβίδη) που υπάγονται σε αυτόν, ούτε θα παραθέσω στατιστικά στοιχεία της, μέχρι στιγμής, κυριαρχίας τους. Αφήνω τον κατά μια έννοια αμοραλισμό να με συνεπάρει και δίνω υπόσταση σε διασκορπισμένες σκέψεις.
Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο ο Κώστας Μπερτάκης πρέπει να καυχιέται, είναι πως από τα πρώτα του κιόλας βήματα «έθεσε» ζήτημα ανακατανομής των «εδαφών» στην νύχτα. Ο Μπερτάκης του 2018, ιχνηλατώντας το τοπίο, κατακρεουργεί τα στερεότυπα που έχουν θεσπιστεί για τους επαρχιακούς επιχειρηματίες, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο της αγοράς . Το έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, στρέφοντας όλους τους προβολείς πάνω του.
Δεν έχει τελειώσει ακόμα η σεζόν, αλλά η αξιοκρατία που περικλείει τη νύχτα-και οτιδήποτε περιέχεται σε αυτήν- είναι με τη πλευρό του , καθώς το υλικό που διαθέτει είναι εξαιρετικό. Ο άνθρωπος που συνέθεσε τα κομμάτια του πάζλ, μετατρέποντας πρωτίστως τον Κωνσταντίνο Αργυρό και αρκετά κοντά, αλλά εξίσου επιτυχημένα με τον Πέτρο Ιακωβίδη , σε φόβητρα, μένει συνεσταλμένος και παράλληλα, κρούει το κώδωνα του κίνδυνου. «Να μην χάσουμε το μυαλό μας», τους λέει επανειλημμένα ο Κώστας Μπερτάκης καταδεικνύοντας σε σύσσωμο το προσωπικό του, την σωστή μέθοδο «αναρρίχησης».
Συνοψίζοντας τις παραπάνω σκέψεις, συμπεραίνει κανείς ότι όπως και να το δει κανείς, ανεξάρτητα απ’ τα συναισθήματά σου, είτε τον συμπαθείς , είτε όχι, δεν παύει όμως να τον παραδεχθείς. Γιατί, παρότι ο περήφανος – που είναι Κρητικός – επιχειρηματίας ξεκίνησε τη διαδρομή ως αουτσάιντερ , έφτασε να κουμαντάρει τη βάρκα . Θέλει κότσια το πράγμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει βαθιά πίστη για να ανοίξετε ένα παράθυρο στο όνειρο σας, να μπορείς ν’ αλλάξεις τη μοίρα σου.
Τελικά ο Κώστας τα κατάφερε …
Υ.Γ : Σε αυτό το άρθρο , σκοπός μου είναι να «εξαναγκάσουμε» λογικά τον αναγνωστικό μας κοινό , εφόσον βέβαια θέλει να σκέφτεται λογικά, να δεχθεί πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, οδηγίες, κανόνες. Αυτό είναι κάτι που θα το βρεις εσύ, και στην περίπτωση της νύχτας, ομολογουμένως , το έχει βρει ο Μπερτάκης. Έτσι, πριν λάβει κάποια σοβαρή απόφαση, αρχικά διενεργεί εξονυχιστική έρευνα όλων των πιθανών παραμέτρων και στη συνέχεια ανοίγει τα χαρτιά του. Ξέρει πολύ καλά πότε & πως θα ρισκάρει , ώστε η παρτίδα να του βγει.
Πάσχα στο Ηράκλειο Κρήτης. Στις Μοίρες στο σπίτι του Μπερτάκη. Παραβρέθηκαν όλοι. Εδώ ο Παντελής και τον αδερφό του Τριαντάφυλλο και τον στενό του συνεργάτη, Χάρη Λεμπιδάκη.
Στη Γλυφάδα για καφέ με τον Αντώνη Ρέμο
Με τον άνθρωπο που αγάπησε όσο κανέναν άλλον και επέβαλε με το "έτσι θέλω" στη νύχτα
Αποτέλεσμα εικόνας για Κωστας Μπερτακης
Σε παλαιότερη εκδήλωση της αστυνομίας στο Teatro, παρόντων του Παντελίδη, του Βασίλη Καρρά , του Αχιλλέα Μπέου κα.
Συντετριμμένος όταν μαθαίνει -από τον Χάρη Λεμπιδάκη-τα μαντάτα για τον Πεντελίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου