Φοβερά πράγματα, Και το πιο φοβερό είναι ότι περνάνε μπροστά μας και δεν τα παίρνουμε πρέφα. Δεν πιάνουμε τη σημασία τους. Και τα λησμονάμε, λες και δεν συνέβησαν ποτέ. Κι όμως! Είναι δικάμας έργα. Εμείς τα κάναμε, είχαμε συμμετοχή εκατό τα εκατό.
Η κουβέντα για την θριαμβευτική ημέρα όπου ο ελληνικός λαός, όπως στους πολύ παλιούς καιρούς, τους ηρωϊκούς και ενωτικούς, ο κόσμος διά βοής και πανηγυρίζοντας συμφωνούσε στην ανακήρυξη του βασιλιά. Του αρχηγού. Του μπροστάρη του αγώνα.
Οκτώ Φεβρουαρίου σα σήμερα, το 2004, με ανοικτή διαδικασία, εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από 1.020.145 μέλη και φίλους του κινήματος, ο μοναδικός υποψήφιος Γιώργος Παπανδρέου. Αυτός που είπε πως υπάρχουν λεφτά. Αυτός που χωρίς να ρωτήσει κανέναν υπέγραψε τη μνημονιακή κατοχή της χώρας. Με την... πίστη ότι ο ίδιος, επί της δικής του πρωθυπουργίας θα μας βγάλει από το λούκι.
Που στο διάολο πήγε εκείνο το εκατομμύριο, όλοι αυτοί οι μαλάκες που πίστεψαν ότι θα μας σώσει ο George; Στον Σύριζα πήγαν. Για να φάει μια ακόμα ψωλιά η Ελλάδα.
Για σκέψου, έστω για ένα δευτερόλεπτο μόνο. Να είσαι ο τίποτας, ο Γιωργάκης, ο Τσίπρας και να βλέπεις μπροστά σου ένα εκατομμύριο πρόβατα να σε θεωρούν σωτήρα. Εσένα, τον ανύπαρκτο πριν ασχοληθείς με την πολιτική. Λοιπόν; Τι να λέει γι' αυτόν τον κόσμο ο... σωτήρας; Εγώ θα σου πω. Ότι τους αξίζει να τους προδώσω. Και επειδή τους έχει για πλάκα τους ψηφοφόρους του ο σωτήρας, αφού τους πηδήξει θα τους πλακώσει στις δικαιολογίες.
πηγή : apodytiriakias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου