Θα θυμάστε σίγουρα την παλιά ασπρόμαυρη ταινία με τον μπακαλόγατο, γνωστή ως «της Κακομοίρας». Ίσως και να ξέρετε πολλές ατάκες της απ΄έξω τόσες φορές που την έχετε δει. Πρωταγωνιστής δεν είναι άλλος από τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο σε αυτή τη θρυλική κωμωδία. Ως Ζήκος έρχεται από την Ευρυτανία στην Αθήνα για να δουλέψει βοηθητικός στο μπακάλικο του κυρ-Παντελή. Είναι το παιδί για τα θελήματα, ο βοηθητικός του μαγαζάτορα που ανακατώνει τους πάντες.
Θα ήθελα να προσέξετε τη σκηνή των τίτλων που κάνει εντύπωση όσες φορές και αν τη δεις. Όταν ο Ζήκος πάνω στο ποδήλατο τραγουδάει με παράπονο αλλά και ελπίδα το «τάλιρα μόνο έντεκα». Φαίνεται τουλάχιστον εξωγήινη σήμερα, η εικόνα του ανθρώπου να πηγαίνει χαρούμενος στη δουλειά. Απελπιστικά εκτός εποχής!
Γιατί οι άνεργοι της κρίσης δεν είναι όπως οι παλιοί ανειδίκευτοι εργάτες. Δεν υπάρχει το «αν δεν βρω αύριο δουλειά, θα βρω μεθαύριο». Ούτε το φτωχός πλην τίμιος είχε πλέον κάποια αξία. Οι σημερινοί πτυχιούχοι είναι πλημμυρισμένοι με ενοχές για την αμφισβητούμενη αξία τους. Μπερδεμένοι και φορτωμένοι με ψυχοσυναισθηματικά βάρη για τη μη εύρεση εργασίας. Για μία γενιά που είχε τα πάντα αυτονόητα, η ξαφνική αλλαγή την είχε τσακίσει. Ακόμα και αν έβρισκε κάτι η ανακούφιση δεν είναι κάτι το εύκολο. Η λύση δεν θα έλθει όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, τότε που το άνοιγμα της λάμπας φώτιζε όλο το δωμάτιο. Τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα και μπερδεμένα.
Και δυστυχώς είναι η κατάσταση της πλειοψηφίας των νέων, αφού η ανεργία στις μικρές ηλικίες έχει εκτιναχθεί πάνω από 50%. Μάλιστα μαθαίνουμε προς το κέντρο βάρους της παγκόσμιας οικονομίας μετακινείται πλέον από την πλήρη στην μερική απασχόληση. Ποιος είναι στην πτωχευμένη Ελλάδα ο παραγιός των μαγαζιών θα μου πείτε. Μα ο εργαζόμενος στα voucher! Αυτή η λέξη που μπήκε στην καθημερινότητά μας σαν μία πρόσκαιρη ένεση στην διαρκή ύφεση. Ένα πρόγραμμα απασχόλησης μερικών μηνών που συνήθως χάνει τον αρχικό του στόχο. Η δουλειά είναι μειωμένη και ελάχιστοι θα παραμείνουν να δουλέψουν στην επιχείρηση που κάνουν την πρακτική τους. Οι περισσότεροι θα περιμένουν την ανάπτυξη, δηλαδή… το επόμενο voucher. Έτσι παραμένουν βοηθητικοί στην επιχείρηση τους μήνες που απασχολούνται. Το παιδί για τους καφέδες και τις τυρόπιτες και για λίγο σκούπισμα. Με σκοπό να πάρουν τα επιδοτούμενα λεφτά, να βγάλουν τα ποτά του και να πάνε κάπου φτηνές διακοπές.
Πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα να απασχοληθούν οι νέοι άνθρωποι. Είναι τα πιο παραγωγικά χρόνια και δεν πρέπει να χαθούν. Να σηκώνονται το πρωί και να απασχολούνται έστω ως Ζήκοι κάπου. Και ας δούνε και την αρχή της ταινίας ξανά. Ας πάρουν κάτι από την δυσεύρετη πλέον όρεξη εκείνη της εποχής, εφόδιο για τη δύσκολη συνέχεια. Γιατί έχουν να τραβήξουν πολύ πετάλι…
του Θείου Άκη - eumathein.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου