Στην περίπτωσή της η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Πρόκειται ίσως για τη μοναδική περίπτωση πολιτειακού παράγοντα (όχι απλά πολιτικού) που θεωρεί πως όλα όσα γίνονται είναι αντισυνταγματικά και αντιδημοκρατικά και παρόλα αυτά αρνείται να παραιτηθεί και προτιμά να αυτοεκτίθεται και να δέχεται χλευαστικά σχόλια από το σύνολο της Βουλής.
Η συμπεριφορά της κρίνεται από παιδαριώδεις έως απαράδεκτη. Κατά περίεργο τρόπο, όχι μόνο δεν παραιτείται, αλλά αποφεύγει να συνδεθεί και με την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Κινείται μόνο με βάση την προσωπική της προβολή αν και δεν είναι διατεθειμένη να κάνει δικό της κόμμα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Πρώτον και κύριο είναι ότι η Ζωή είναι αυτό που λέμε η μοναχοκόρη του μπαμπά. Την επαγγελματική και την πολιτική της σταδιοδρομία την οφείλει βεβαίως στον πατέρα της Νίκο Κωνσταντόπουλο. Βεβαίως πρόκειται για ένα κορίτσι με το πιάνο, τα γαλλικά του, στις σπουδές και τα διδακτορικά της στα ξένα Πανεπιστήμια (όπως συνηθίζεται στις... αριστερές οικογένειες), χωρίς ωστόσο να είναι μπαρουτοκαπνισμένη επαγγελματικά και πολιτικά.
Άλλωστε στη ζωή της έγιναν όλα απλά, γρήγορα και εύκολα με τη στοργή του μπαμπά. Όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω από αυτή. Μπήκε στον ΣΥΡΙΖΑ όχι για να γίνει μια απλή βουλευτής, αλλά με την προσδοκία και τη φιλοδοξία να φτάσει στη θέση του πατέρα της και να τον ξεπεράσει. Με αυτή τη φιλοδοξία γαλουχήθηκε από το στενό οικογενειακό της περιβάλλον. Οι ηγετικές βλέψεις της δεν την άφησαν να είναι καν μέλος του κόμματος.
Για όσους ενδεχομένως δεν γνωρίζουν η Ζωή δεν είναι καν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βουλευτής αλλά όχι μέλος του κόμματος και αυτό έχει τεράστια σημασία. Είναι προσωπική της επιλογή, αφού θεωρεί εαυτόν, υπερκομματική. Γαλουχήθηκε για να ανέβει αμέσως και χωρίς δυσκολίες τα σκαλιά της εξουσίας, χωρίς να ακολουθήσει τις τυπικές διαδικασίες ενός απλού... θνητού.
Είναι λοιπόν προφανές για ποιο λόγο δεν παραιτείται. Διότι διεκδικεί από μόνη της την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Με την στάση της όλο αυτό το διάστημα φωνάζει ξεκάθαρα: Είμαι εδώ και αυτοπροτείνομαι για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιδραστικότητα της είναι μέρος ενός γενικότερου σχεδίου πιέσεις προς τον Αλέξη Τσίπρα να τη χρήσει με το ζόρι ως το νούμερο 2 του κόμματος, κι αν δεν θέλει να τη χρήσει, τουλάχιστον να την αποδεχθεί... Πρόκειται λοιπόν για ένα ιδιότυπο παζάρι το οποίο επιδιώκει να ανοίξει με τον Τσίπρα, προκειμένου να εξασφαλίσει από τώρα το δαχτυλίδι της επόμενης μέρας, όταν και εφόσον ο Τσίπρας αποφασίσει να εγκαταλείψει.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα βάλει λυτούς και δεμένους για να το πετύχει. Αλλιώς θα είχε ήδη στοιχηθεί πίσω από τον Λαφαζάνη. Όμως δεν θα το κάνει ποτέ. Θεωρεί ότι ο Λαφαζάνης είναι πολύ b-class για τα δικά της κυβικά.
Μέχρι την τελευταία στιγμή θα κάνει ότι περνά από το χέρι της να κάτσει τον Τσίπρα στο τραπέζι του παζαριού για τη θέση του νούμερο 2. Αμφίβολο αν θα τα καταφέρει καθώς μέχρι τώρα ο Τσίπρας έχει φάει τον Αλαβάνο, τον Κουβελη και τον Λαφαζάνη.
Ο μικρός έχει μια μοναδική δυνατότητα να εξαφανίζει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους χωρίς να ανοίγει ρουθούνι...
πηγή : wifinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου