Ο απόηχος της επιστροφής Αργυρού στο Fantasia και οι ενδείξεις για το μέλλον

Προσφέρεται στο κοινό από καλλιτέχνες και επιχειρηματίες για ψυχαγωγία ή (και) διασκέδαση. Οι περιστάσεις που το περιλαμβάνουν με αυτό το σκοπό είναι λίγο ή πολύ γνωστές και σχετίζονται με τη συνάρθροιση σε μουσικές σκηνές και μαγαζιά. Εκεί αναπτύσσεται ένα οικοσύστημα αυτόνομο που φιλοδοξεί (ή ευαγγελίζεται) να προσφέρει το «προϊόν» που λέγεται τραγούδι με τον πιο ευγενικό και ανθρώπινο τρόπο.

Ναι, καλά. Πόσο συχνά έχετε αντιμετωπίσει άθλιες (μην πω, γαϊδουρινές) συμπεριφορές σε μουσικές σκηνές και νυχτερινά μαγαζιά, φεύγοντας στο τέλος της βραδιάς απογοητευμένοι, τόσο σε επίπεδο καλλιτεχνικό, όσο και σε επίπεδο διάθεσης; Και η απογοήτευση να προέρχεται τόσο από τη σκηνή, όσο και κάτω από τη σκηνή.

Ας έρθουμε, τώρα, στο προκείμενο με μια περιγραφή: Χώρος παραμυθένιος, σε αμφιθεατρικό σχήμα, με άριστο εξαερισμό. Προσωπικό ευγενικό και «απίκο», καλοντυμένο και καλοβαλμένο με τρόπους , παρόλο που κάθε Παρασκευοσάββατο (και τις Κυριακές πλέον, όπως πρώτος τόνισα ) «τιγκάρει» από 1.200 ανθρώπους. Φώτα που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι πράγματι στην Ελλάδα. Παραγωγάρα, πως το λένε;

Ορχήστρα(ρα) από κάμποσους (δεν συγκράτησα νούμερο) παιχταράδες για όλες τις εκτελέσεις και απ’ όλα. Όλοι τους «ετοιμοπόλεμοι» στο δευτερόλεπτο, με ατάκα και ρυθμικές «αναταραχές» που «κρεσεντάρουν» τα κομμάτια. Σε απίστευτη σύνδεση με το «μπροστάρη». Φραζαρισμένοι από τραγούδι σε τραγούδι – όλο αυτό υποδηλώνει πρόβες αμέτρητες και δουλειά μερακλήδικη. Ήχος; Ένα «τρίξιμο» δεν άκουσα από κάποιο μικρόφωνο όλο το βράδυ, παρόλο που η ένταση κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα. Πού συμβαίνουν όλα αυτά; Στο Fantasia, που χθες επέστρεψε ο Κωνσταντίνος Αργυρός και αναμένεται να αποτελέσει σημείο αναφοράς και τον χειμώνα ετούτο. 

Θέλετε, τώρα, να ανοίξουμε την συζήτηση περί ουσίας; Να αρχίσουμε να λέμε για ρεπερτόρια και για υψηλά νοήματα; Για έντεχνο και άτεχνο τραγούδι; Για όρους που -τελικά- δεν ξέρω ποιον (και αν) εξυπηρετούν; Εγώ λέω να μιλήσουμε για σεβασμό και αγάπη προς αυτό που επιλέγεις να κάνεις στη ζωή. Γιατί, πλέον είναι γνωστό, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, το κάνεις καλά και αυτό γίνεται αντιληπτό. Μαθαίνω ότι ο επιχειρηματίας Κώστας Μπερτάκης έχει επιμεληθεί κάθε μικρή λεπτομέρεια του μαγαζιού (του). Είναι «από πάνω» και έχει την τελική γνώμη σε καθετί που σχετίζεται με το Fantasia. 

Από τα ντουβάρια μέχρι τις ανατριχίλες και από τους σερβιτόρους μέχρι τους τραγουδιστές που τον «ανοίγουν». Και αν μια λέξη μπορώ να πω για να περιγράψω όσα αντιμετώπισα χθες βράδυ (31/8) στο μαγαζί, αυτή θα ήταν ο «σεβασμός» και όλα τα παράγωγά της. Σεβασμός προς τον πελάτη/ακροατή, σεβασμός προς το μουσικό/συνεργάτη, σεβασμός προς το τραγούδι (το δικό του τραγούδι), αυτοσεβασμός (δυο φορές έκανε ευγενικές παρατηρήσεις προς το κοινό). 

Προστιθέμενη αξία (για μένα προσωπικά, που με έκανε να εκτιμώ τον Κωνσταντίνο, προτού τον ακούσω live): ο Αργυρός έχει δουλέψει πολύ και έχει εξελιχθεί. Παίζει, γράφει, ενορχηστρώνει και αυτό τον βοηθά να έχει τον συντονιστικό έλεγχο προγράμματος, σκηνής, κόσμου και ορχήστρας. Και όλα δουλεύουν ρολόι. Κι αν τα τραγούδια του, σε επίπεδο θεματολογίας, περιορίζονται στο ερωτικό, αυτό μάλλον ταιριαστό και χρήσιμο είναι στο ακροατήριο που συρρέει (ακόμα και τις Κυριακές) και γεμίζει το Fantasia.

Επιπροσθέτως , στο Fantasia, παρέα με το Κωνσταντίνο Αργυρό και τους χιλιάδες θαυμαστές του, διασκεδάζουν σε εβδομαδιαία βάση και αρκετοί συνάδελφοι του. Όπως και επιχειρηματίες.

Μείνετε συντονισμένοι εδώ στο «Tsipas-Hlias Blog», καθώς οι πληροφορίες είναι  εκ των έσω!