ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΡΜΑΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΦΙΡΜΑΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ

Είσαι στέλεχος του κόμματος. Παραμύθια. Απατεωνίστικη είναι η σχέση με το κόμμα. Και γιατί να μην είναι; Απάτη είναι το κόμμα. Καραμπινάτη απάτη.

Δεν θα ήταν απάτη, δεν θα τη χαρακτήριζα απάτη, αν το κόμμα είχε ιδεολογία. Αρχές. Συνέπεια. Και απαιτούσε σεβασμό, τουλάχιστον από τα μέλη του. Κυρίως από τα στελέχη του.

Είμαστε εν όψει εκλογών! Όποτε και αν γίνουν. Μάλιστα. Και λέει το κόμμα, ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό, ΝΔ είναι, εσύ σύντροφε Ηλία, επιλέγεσαι για υποψήφιος δήμαρχος στη Πάτρα , κι εσύ, σύντροφε Μπαλαμουτίδη, για υποψήφιος περιφερειάρχης στα Σέκλανα. Φοβερά πράγματα.

Λέει ο Μπαλαμουτίδης ότι δεν θέλω να είμαι υποψήφιος. Και επικαλείται διάφορες δικαιολογίες. Αρνείται να “υπηρετήσει” το κόμμα αλλά και τους πολίτες μιας άλφα περιοχής διότι βλέπει ότι δεν τον συμφέρει. Κατανοητό. Ε, όταν είσαι κόμμα, όταν μπαίνεις σε κόμμα, κύριε πίπα, υποτίθεται ότι δεν ενεργείς με ατομικά κριτήρια. Υποτίθεται ότι συμμετέχεις σε κοινές προσπάθειες.

Ο φιρμάτος, όμως, πολιτικός παίζει όπως ένας φιρμάτος τραγουδιστής. Επιλέγει κέντρα, συνεργάτες στο σχήμα. Και θέλει ποσοστά από τα λουλούδια. Πού κολλάει αυτό;

Έλα! Θα κοιτάξουμε και τη μάσα. Την κονόμα. Αν ένας δήμος, μια περιφέρεια προσφέρεται για νταραβέρια. Δεν είναι μόνον ο  φόβος μήπως χάσουμε και χρεωθούμε μια ήττα σαν καριερίστας πολιτικός, είναι τι ανοίγματα μπορούμε να κάνουμε, πόσο μας παίρνει να εξυπηρετούμε κόσμο που θα αποτελούν τον πυρήνα της εκλογικής πελατείας.