Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του περιοδικού ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

Το ανοιξιάτικο τεύχος του περιοδικού ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία Ιανός και Πολιτεία, καθώς και σε κεντρικά περίπτερα σε όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, στο Σολώνειο βιβλιοπωλείο και σε επιλεγμένα περίπτερα στη Λευκωσία, Λάρνακα και Λεμεσό.

Τα θέματα του τεύχους

Η Τουρκία χορεύει και το καθεστώς Ερντογάν είναι ζήτημα αν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Στην ακαδημαϊκή του έρευνα, ο Νίκος Μιχαηλίδης καταγράφει πώς η παραδοσιακή μουσική και η διάχυσή της στα κοινωνικά μέσα έρχονται να διαμορφώσουν ένα υπόγειο ρεύμα φιλίας των λαών της Τουρκίας και τη νέα πολιτικοποίηση.

Ο Κώστας Βεργόπουλος περιγράφει το αδιέξοδο της εποχής και εξηγεί πού οφείλεται η επικράτηση μιας κουλτούρας θανάτου. «Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η μοναδική αντίληψη στην ιστορία που δεν αποδέχεται να κρίνεται από τα αποτελέσματά του» γράφει στο σημείωμά του ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός.

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας στη συνέντευξη που έδωσε στον Παναγιώτη Φραντζή. Η ταινία του Ένας Άλλος Κόσμος είπε με τον δικό της τρόπο «δεν θα περάσει ο φασισμός» και συναντήθηκε με ένα κοινωνικό ρεύμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. «Στις ταινίες λέω την πραγματική μου άποψη» δηλώνει και εξηγεί ότι γράφοντας βρίσκει το δίκιο και την αλήθεια του.

Το ISIS γνωρίζει την κουλτούρα της Δύσης και ξέρει πώς να επικοινωνήσει με το κοινό που θέλει να στρατολογήσει. Στην ακαδημαϊκή έρευνα της Ελένης Παύλου, αναδεικνύεται η επαγγελματική σχέση των τζιχαντιστών με την προπαγάνδα και τα νέα Mέσα, και ειδικότερα το πώς αξιοποιούν τα βιντεοπαιχνίδια για τις ανάγκες της προπαγάνδας τους στην καρδιά της νεανικής κουλτούρας.

Τον χειμώνα όλοι μιλούσαν για τη Λέσβο. Η Αρχοντούλα Βαρβάκη βρέθηκε στο νησί πριν τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και κατέγραψε την κατάσταση που επικρατούσε τις ημέρες που οι βάρκες των προσφύγων και των μεταναστών έφταναν διαρκώς. Δεν ήταν το κράτος που έφτιαξε ένα πρωτότυπο δίκτυο αλληλεγγύης. Ήταν η θέληση της πλειοψηφίας των κατοίκων και ένα πλήθος οργανώσεων και εθελοντών.

Ο Μιχάλης Παναγιωτάκης γνωρίζει όσο λίγοι το διαδίκτυο. «Η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες στην ΕΕ, στις οποίες το διαδίκτυο διαθέτει μεγαλύτερη αξιοπιστία από ό,τι τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα και οι εφημερίδες» γράφει και αναλύει πώς σήμερα τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης παραμορφώνουν, με τον δικό τους τρόπο, την πραγματικότητα.

Δύο επιλεγμένα άρθρα από την επιθεώρηση Columbia Journalism Review

Ο πόλεμος των Μέσων στη Συρία: «Κάθε στρατιωτική μονάδα έχει το δικό της κανάλι στο YouTube, το δικό της μουσικό σήμα και το δικό της ολοκληρωμένο δίκτυο στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Επίσης, το τηλεοπτικό σκηνικό περιγράφει τη διαίρεση της χώρας. Από την Elizabeth Dickinson.

Δημοσιογραφία και μάρκετινγκ περιεχομένου: «Η Coca-Cola σήμερα φημολογείται ότι δαπανά περισσότερα χρήματα στη δημιουργία δικού της περιεχομένου από ό,τι ξοδεύει σε τηλεοπτικές διαφημίσεις». Στο νέο τοπίο, όλο και πιο συχνά, συναντάμε αίθουσες σύνταξης μέσα στις επιχειρήσεις. Να ανησυχούμε ή να το αποδεχθούμε; Από τον Michael Meyer.

Στο ίδιο θέμα: O Παναγιώτης Μένεγος μιλά για τη νέα δημοσιογραφία και το εγχείρημα της POPAGANDA στη νέα στήλη του Βασίλη Μουρδουκούτα «Νέα Μέσα».

Ακόμα:

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης περιγράφει την αποτυχία της πολιτικής και τις περιπέτειες της επικοινωνίας από την Ειδομένη μέχρι την πρόσφατη απόφαση της Συνόδου Κορυφής και τους χειρισμούς των κορυφαίων Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στο ελληνικό ζήτημα.

Ο Βασίλης Σωτηρόπουλος απαντά σε ερωτήματα νομικής φύσης, σχετικά με το αν και πώς μπορεί να περιοριστεί από τις Αρχές η δημοσιογραφική κάλυψη του προσφυγικού και ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Η Λήδα Τσενέ, στη στήλη της για τα social media, σκέφτεται πώς μπορεί κανείς να γίνει διάσημος ή πώς συμπεριφέρεται ένας διάσημος στο Twitter.

Το περιοδικό εκδίδεται από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Επικοινωνία και Nέα Δημοσιογραφία» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου και τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις.