Η «πληροφορία του αίματος» μπήκε στη ζωή της δημοσιογραφίας ακολουθώντας την εισβολή της εικόνας μέσω της τηλεόρασης.
Η τηλεοπτική ενημέρωση απαιτεί απαραιτήτως οπτική συνοδεία. Υπάρχει είδηση μόνο όταν υπάρχει εικόνα. Είδηση χωρίς εικόνα είναι για την τηλεοπτική και μετατηλεοπτική εποχή μη είδηση. Καμιά πληροφορία για έγκλημα που έγινε σε κλειστό διαμέρισμα δεν μπορεί να μεταδοθεί, αν δεν συνοδεύεται από το πλάνα με γείτονες, ψιλικατζήδες, περαστικούς που μιλούν για θύματα, δράστες και για ήχους/φωνές που άκουσαν ή δεν άκουσαν. Η εικόνα που πουλάει - στην τηλεόραση, στον Τύπο, στα σάιτ - είναι αυτή που
σοκάρει. Δεν πληροφορεί, αναστατώνει. Είναι μια μικρή δόση αδρεναλίνης, μια σταγόνα αίματος σε είδωλο. Η εικόνα πουλάει και μεταχρονολογημένα. Όπως αυτή που βγήκε σήμερα στον διαδικτυακό αέρα, 6-7 μήνες μετά από το περιστατικό. Η κομμένη παλάμη σε γκρο πλαν παίρνει βροχή από κλικ. Εδικά όταν στην πρώτη σελίδα υπάρχει μικρή ένθετη φωτογραφία για το τι θα δούμε μέσα. Φυσικά, εμείς αυτή τη μικρή ένθεση την κόψαμε για να παρουσιάσουμε απλώς την αναγγελία του θέματος. Μαζί με τον σύντομο σχολιασμό. Ή, καλύτερα, για να διατυπώσουμε έναν προβληματισμό. Στον οποίο μπορεί να κάνουμε λάθος. Απλώς τον καταθέτουμε, ως πρόκληση για σκέψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου